Optima skoncentrowany sok z goji z Oxy3 500ml

Układ ośrodkowy i obwodowy współpracują ze sobą zbierając informacje z wnętrza ciała jak i z zewnątrz. Następnie przetwarzają zgromadzone informacje i wysyłają sygnały dzięki, którym ciało ludzkie reaguje na zachodzące zmiany. W większości przypadków mózg jest miejscem, do którego docierają sygnały wysyłane przez układ nerwowy i właśnie w nim informacje zostają przetworzone i to on wysyła polecenia. 

Układ nerwowy składa się z mózgu, rdzenia kręgowego, organów czuciowych i wszystkich nerwów, które łączą te narządy z reszta organizmu. Pozwala on na reagowanie na otaczający nas świat oraz działa na podstawowe funkcje organizmu takie jak oddychanie czy trawienie. Układ nerwowy dzieli się na:

• ośrodkowy układ nerwowy (mózgowie, rdzeń kręgowy);

• obwodowy układ nerwowy (nerwy).

Chociaż mózg jest głównym miejscem przetwarzania informacji, jego praca byłaby niemożliwa bez rdzenia kręgowego, które jest z kolei głównym przekaźnikiem informacji podróżujących między mózgiem a ciałem. Rdzeń kręgowy przypomina długi sznur i rozciąga się od rdzenia przedłużonego do drugiego kręgu lędźwiowego. Informacje przenoszone przez układ nerwowy przemieszczają się wzdłuż sieci komórek zwanych neuronami. Neurony, które wysyłają informacje do mózgu zwane są neuronami czuciowymi, natomiast te, które wysyłają informacje z mózgu zwane są neuronami motorycznymi. Neurony zbudowane są z kolistego ciała komórki w środku, której znajduje się jadro komórkowe oraz z wypustek zwanych dendrytami i aksonem wychodzącym z ciała komórki. Za pomocą wypustek neuron łączy się z sąsiednim neuronem poprzez synapsę. Połączenia te tworzą nerw. Dzięki współpracy obu układów możliwe są między innymi odruchy. Dodatkowo współpraca ta umożliwia wykonywanie wszystkich czynności motorycznych – zarówno świadomych, jak i podświadomych. Ucząc się układu nerwowego należy również poświecić trochę czasu na budowę nerwu rdzeniowego. Powstaje on w kanale kręgowym z połączenia korzenia brzusznego (ruchowego) oraz korzenia grzbietowego (czuciowego) i umożliwia komunikację mię

Układ krwionośny, nazywany też układem sercowo-naczyniowym, obejmuje serce, naczynia krwionośne (tętnice, żyły i kapilary) oraz krew. System ten obejmuje wszystkie narządy i organy organizmu w tym mięśnie, jelita, mózg (krążenie obwodowe). Dzięki sercu możliwy jest przepływ krwi w organizmie każdego z nas. Serce działa jak pompa o szczególnej sile i precyzji. Codziennie bije niestrudzenie – od 60 do 80 razy na minutę. Daje to 100 000 uderzeń w ciągu jednego dnia, czyli ponad 2,5 mld razy w ciągu 70 lat!

Siła serca i jego zdolność dostosowania się do różnych wymagań organizmu są ogromne. Nie wymyślono dotychczas żadnej maszyny, która mogłaby działać tak długo jak serce i z porównywalną efektywnością. Serce dysponuje czymś w rodzaju własnej elektrowni, która w ciągu całego życia dostarcza energii potrzebnej do pompowania krwi. Impuls początkowy do uderzenia serca wychodzi z tzw. węzła zatokowego, którego działanie jest warunkiem nieprzerwanej akcji serca. Serce znajduje się w centrum całego układu krwionośnego i pełni w nim rolę „motoru”. Serce pompuje krew do dwóch obiegów krwi. W pierwszym z nich, zwanym małym obiegiem krwi lub obiegiem płucnym krew ulega natlenieniu i jednocześnie usuwany jest z niej dwutlenek węgla. Drugi obieg, zwany dużym obiegiem lub obiegiem obwodowym rozprowadza „świeżą”, czyli natlenioną i bogatą w substancje odżywcze krew po całym organizmie. Synchronizacja działania tych dwóch obiegów krwi jest możliwa tylko dzięki specjalnej budowie serca. Krew rozprowadzana jest po organizmie przez naczynia krwionośne. Serce jako „motor” całego układu wprawia krew w ruch. Elastyczne, duże, średniej wielkości i drobne tętnice, zwane arteriolami przekazują dalej fale krwi wywołane skurczami serca. Ważną funkcję w tym procesie spełnia ciśnienie krwi. Jego poziom – wyłączywszy ciśnienie wywołane skurczem komór serca – jest zależny zarówno od ilości pompowanej krwi jak i od elastyczności naczyń krwionośnych. Krew pośredniczy we wszelkich procesach wymiany i transportu zachodzących w organizmie. Dzięki krwi wszystkie tkanki ciała zaopatrywane są w tlen i substancje odżywcze. Krew transportuje z tkanek produkty uboczne przemiany materii, które nie mogą być zużyte przez organizm, są następnie wydalane przez takie narządy

Układ immunologiczny jest bardzo ważnym elementem naszego organizmu, ponieważ pozwala on nam funkcjonować w otaczającym środowisku. Dzięki jego aktywności możemy żyć w środowisku, w którym mamy styczność z potencjalnie niebezpiecznymi dla nas antygenami, jednak kontakt z nimi nie prowadzi do infekcji. Układ immunologiczny, zwany inaczej układem odpornościowym stanowi układ narządów, dzięki którym możliwe jest działanie mechanizmów odporności.

Najprościej mówiąc, jest to układ, który stanowi pierwszą linię obrony przez różnego rodzaju infekcjami. Układ immunologiczny umożliwia nam prawidłowe funkcjonowanie w środowisk Układ immunologiczny ma zdolność rozróżniania komórek obcych od komórek własnych organizmu. W sytuacji patologicznej, może jednak dojść do sytuacji, gdy układ immunologiczny traktuje własne komórki jako wrogie, co może prowadzić do chorób autoimmunizacyjnych. Kolejną ciekawą cechą układu odpornościowego jest jego zdolność uczenia się. Cecha ta nazywana jest pamięcią immunologiczną. Polega na tym, że komórki układu odpornościowego zapamiętują antygeny, z którymi miały wcześniej do czynienia. W przypadku ponownego kontaktu z nimi, reagują znacznie szybciej i skuteczniej zapobiegają infekcji. Ta cecha wykorzystywana jest w szczepionkach, gdzie podaje się jeden lub kilka antygenów, które są wyizolowane z żywych, bądź też inaktywowanych drobnoustrojów, ich fragmentów lub produktów metabolizmu bakterii.

Chociaż zarówno wcześniejsza ekspozycja na dany antygen (przechorowanie) oraz szczepionka zapewniają wykształcenie pamięci immunologicznej, to jednak zastosowanie szczepienia jako profilaktyki zachorowań w przyszłości jest znacznie bezpieczniejsze, ponieważ nie prowadzi do wystąpienia infekcji, a tym samym nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań na skutek choroby. Układ immunologiczny budują pierwotne oraz wtórne narządy limfatyczne. Pierwotne narządy limfatyczne odpowiadają za rozwój limfocytów, a więc za ich różnicowanie z komórek macierzystych, podział, dojrzewanie oraz przemianę w czynne sprawnościowo komórki. Pierwotnym narządem lifatycznym jest grasica. Jest to narząd, w którym zachodzi dojrzewanie limocytów T (grasicozależnych) oraz szpiku kostnego. Co ciekawe,

Układ mięśniowy to jedna z najważniejszych struktur w ciele człowieka. Umożliwia poruszanie się i wykonywanie precyzyjnych ruchów oraz jest odpowiedzialny za utrzymanie właściwej dla człowieka (wyprostowanej) postawy ciała oraz utrzymanie narządów wewnętrznych w odpowiednim miejscu.

W ciele człowieka występują różne rodzaje mięśni, różne są też ich podziały. Wyróżnia się mięśnie szkieletowe, mięśnie gładkie oraz mięśnie prążkowane. Mięśnie szkieletowe zbudowane są z brzuśca oraz ścięgien. Brzusiec to skupisko włókien mięśniowych zabarwione na czerwone dzięki obecności barwnika o nazwie mioglobina. Niektóre mięśnie (na przykład mięsień dwugłowy ramienia) mają dwa brzuśce. Mięśnie gładkie mają dość prostą budowę i odpowiadają za ruchy bezwiedne takie jak ruchy robaczkowe jelit. Mięśnie poprzeczne prążkowane mają bardziej złożoną budowę.

Mięśnie mają również elementy pomocnicze takie jak powięzie osłaniające z zewnątrz poszczególne mięśnie i całe ich grupy, kaletki maziowe, które umiejscowione są pomiędzy kością a ścięgnem lub mięśniem, pochewki ścięgien, które umożliwiają ślizganie się narządów względem siebie, bloczki mięśni, trzeszczki (stanowiące podporę, wokół której rozwijają się ścięgna mięśni) oraz troczki, które utrzymują ścięgna mięśni blisko kości. Funkcje pełnione przez mięśnie w układzie mięśniowym człowieka zależą od ich typu.

Mięśnie gładkie odpowiedzialne są za ruchy mimowolne (bezwiedne), takie jak skurcze jelit i żołądka i rozszerzanie źrenic. Mięśnie poprzeczne prążkowe umożliwiają poruszanie się. Specjalna ich grupa odpowiada na przykład za rytmiczne skurcze serca i pompowanie przez nie krwi.

Przepona i mięśnie międzyżebrowe umożliwiają oddychanie. Mięsień macicy umożliwia zaś poród.

Ze względu na liczne i ważne role, jakie pełni układ mięśniowy, jest on narażony na częste urazy. Po intensywnym wysiłku fizycznym powstają w mięśniach

Układ hormonalny inaczej zwany układem dokrewnym, składa się z gruczołów rozmieszczonych w różnych częściach ciała. Gruczoły odpowiadają za produkowanie oraz wydzielanie hormonów, które z kolei wpływają na funkcje konkretnych narządów lub całościowo na organizm. Począwszy od góry, gruczoły wchodzące w skład układu hormonalnego to przysadka mózgowa, podwzgórze, tarczyca, gruczoły przytarczyczne, grasica, trzustka, nadnercza, gonady (jajniki oraz jądra) oraz komórki układu pokarmowego.

Podstawową funkcją układu hormonalnego jest utrzymanie homeostazy, czyli wewnętrznej równowagi parametrów w systemie, co zazwyczaj oznacza zdolność do samoregulacji procesów życiowych. Każdy z gruczołów wydziela inny rodzaj hormonów, które mają określone zadania. Podwzgórze czuwa nad zdolnością regulacji rytmu dobowego (sen i czuwanie), reguluje temperaturę ciała, poczucie głodu i pragnienia oraz odpowiada za wzrost i rozmnażanie, a także prawidłową pracę przysadki mózgowej, z którą tworzą układ podwzgórzowo-przysadkowy. Sama przysadka mózgowa pobudza wzrost kości długich, a tym samym wzrost organizmu, reguluje metabolizm, odpowiada za wydzielanie i utrzymanie mleka, pobudza rozkład tłuszczów zapasowych, a także wpływa na rozwój i czynności jąder lub jajników. Szyszynka wpływa na ośrodki snu i czuwania. Tarczyca pobudza syntezę białek, zwiększa uwapnienie kości i wzmaga przemianę materii, natomiast hormony przytarczyczne regulują gospodarkę wapniem w organizmie, uzupełniając pracę tarczycy. Kolejny hormon to grasica, która kontroluje skurcze mięśniowe oraz indukuje dojrzewanie limfocytów. Hormony trzustki odpowiadają głównie za regulację poziomu cukru we krwi. Gruczoł nadnerczy wydziela adrenalinę i noradrenalinę, które pobudzają organizm i jego przytomność, rozszerzają naczynia krwionośne, podwyższają ciśnienie i zwiększają tempo oddechu. Nadnercza wydzielają też hormon wpływający na resorpcję sodu z moczu i ułatwiający wydzielanie potasu. Ostatnimi gruczołami w organizmie są jądra u mężczyzn, które wydzielają testosteron, regulując popęd płciowy i dojrzewanie plemników, a także jajniki u kobiet, odpowiadające za popęd i rozwój płciowy, regulację cyklu miesiączkowego i kontrolę ciąży.

Jeśli uk