Blog

Osoby podejmujące trud założenia pasieki to w przytłaczającej większości osoby z zaangażowaniem i oddaniem dbają o rozwój rodzin pszczelich. Pasja ta często przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Daje ogrom satysfakcji pszczelarzom, którzy są opiekunami pszczół. Z prowadzenia pasieki oprócz hobby, posiadania własnego miodu i innych produktów pszczelich, można też czerpać  korzyści finansowe. Niestety zarówno doświadczeni pszczelarze jak i osoby, które chciałyby spróbować swoich sił w prowadzeniu gospodarstwa pasiecznego muszą mierzyć się z wieloma przeciwnościami.

Miód pszczeli jest jednym z nielicznych produktów naturalnych, który od setek lat wykorzystywany jest przez człowieka w celach leczniczych. W zależności od surowca z jakiego powstaje można wyróżnić trzy główne jego typy: nektarowy (kwiatowy), spadziowy (ze spadzi iglastej lub liściastej) oraz mieszany (nektarowo-spadziowy). Miody klasyfikuje się pod względem przybieranej przez nie barwy. Klasyfikacja ta obejmuje podział na dwa rodzaje miodów tj. miody jasne i miody ciemne. Ich barwę właściwą powinno określać się po skrystalizowaniu. Miody jasne po w wyniku krystalizowaniu mają najczęściej barwę białą, kremową lub żółtą. Z kolei miody ciemne po osiągnięciu stanu stałego mają kolor jasnobrązowy bądź ciemnobrązowy. Czasami przybierają także odcienie zieleni.  

         Miody jasne zazwyczaj są bardziej delikatne od miodów ciemnych, które są bardziej wyraziste i ostre. Wśród miłośników miodu, bardzo często jest zdecydowany podział na zwolenników miodów jasnych, bądź ciemnych. Nie ma ono jakiegoś wyraźnego przesłania. Wywodzi się najczęściej z utartych przyzwyczajeń, popularności danego miodu w danym rejonie Polski lub tradycji spożywania miodu wyniesionych z domu. Miodami jasnymi są w większości miody nektarowe. Ciemnymi miodami, są miody spadziowe ze spadzi jodłowej i świerkowej, rzadziej ale również trafiają się miody ze spadzi drzew liściastych. Przyjrzyjmy się pokrótce wybranym gatunkom miodów ciemnych i jasnych.

Miody pszczele to znakomite, naturalne produkty o właściwościach leczniczych i regeneracyjnych. Są one bogactwem składników odżywczych. W dobie niskiej jakości, masowo produkowanej żywności, pełnej sztucznych dodatków stają się oazą dla naszego organizmu. Tak jak istnieje wiele roślin miododajnych, tak tyle samo istnieje gatunków miodu. I choć spotykamy bardzo dużo odmian miodu, to nie ma naturalnego pszczelego miodu, który byłby zły. Każdy z nas zapewne zmaga się, bądź zmagał się z trudnościami zdrowotnymi. Wszystkim nam tez zależy na jak najlepszym zdrowiu i samopoczuciu. Niestety spotykają nas w życiu różne dolegliwości i schorzenia, które zaburzają prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Każdemu z nas będą też wskazane inne miody, bądź jeden miód, który wesprze nas w walce z trudnościami z którymi się na co dzień mierzymy. Tak więc dobierajmy odpowiedni miód do potrzeb naszego organizmu.

W odpowiedzi na ograniczenia współczesnej medycyny oraz skutki uboczne, jakie niosą terapię farmakologiczne, następuje wzrost zainteresowania naturalnymi metodami leczenia. Uwagę wielu badaczy i osób chorych przykuły naturalne metody z użyciem olejków roślinnych. Wśród wielu dostępnych olejków eterycznych mających działanie prozdrowotne, na szczególną uwagę zasługuje olejek z drzewa herbacianego (tea tree oil). W tradycji wykorzystania olejku z drzewa herbacianego, często bywało ograniczanie jego roli jedynie do dezynfekcji ran świeżych oraz trudno gojących ran zakażonych patogenami. Choć faktycznie jest to jego najmocniejsza właściwość, to posiada on wiele innych równie cennych. Wraz z rozwojem wiedzy, w trakcie czasie licznych badań naukowych dowiedziono także inne korzyści tego olejku, zarówno do inhalacji i kuracji górnych dróg oddechowych. Stosowany jest także doustnie jako leczenie zakażeń układu moczowego. Znakomicie sprawdza się również w dolegliwościach dermatologicznych i ginekologicznych.  

W wielu schorzeniach, jakie dotykają ludzi leczenie farmakologiczne nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Ponadto, substancje chemiczne użyte w lekach, często mają liczne efekty uboczne uniemożliwiające dużej ilości osób podjęcie leczenie danym specyfikiem. Dlatego też, liczni badacze z całego świata, starają się stawić czoła tym wyzwaniom i ograniczeniom współczesnej medycyny. W kręgu zainteresowania naukowców znalazły się naturalne składniki o intensywnym zapachu, występujące w różnych roślinach. Olejki eteryczne, bo o nich mowa w wielu badaniach potwierdziły bogactwo prozdrowotnych substancji. Przyjrzyjmy się więc krótko najbardziej znanym i najczęściej wykorzystywanym olejkom eterycznym, używanym w celach leczniczych.

Dzięki licznym badaniom od dawna wiadomo, że pyłek kwiatowy i pierzga pszczela stanowią niezwykle wartościowe produkty prozdrowotne. Niestety w dalszym ciągu nie są dostatecznie cenione i należycie wykorzystywane. Pyłki kwiatowe i pierzga, zarówno osobno jak i w mieszaninie z miodem stanowią rzadko rozpowszechniony suplement diety stosowany przez ludzi. Również w przemyśle kosmetycznym sporadycznie wykorzystywane są, jako dodatek w produkcji kremów i maści. Wydaje się to być oczywistym błędem, bo w swoim składzie mają bardzo wiele potrzebnych  i korzystnie wpływających na organizm człowieka substancji.

Pyłek powinien być pozyskiwany z pasieki w okresie, gdy pszczoły przynoszą go w nadmiarze do ula. Pszczelarze w okresach braku wegetacji roślin i niedoboru powinni dokarmiać nim pszczoły. Pyłek kwiatowy jest mocno zróżnicowanym produktem. Skład pyłku różni się bowiem ze względu na gatunek roślin z jakich został pozyskany, porę roku w jakiej został zebrany, rodzaj gleby z której pochodzi i strefę klimatyczną. Tworzy się z męskich komórek rozrodczych roślin nasiennych. Pozyskiwany jest głównie za pomocą poławiaczy. Oczyszczony pyłek jest konserwowany poprzez suszenie lub przechowywany zmieszany z cukrem. Miód nie jest właściwym substratem do konserwacji pyłku, gdyż takie połączenie łatwo prowadzi do jego fermentacji. Pyłek z miodem należy mieszać dopiero bezpośrednio przed użyciem.

Strona 6 z 10