Aloe Pura Sok aloesowy z żurawiną Aloe Vera 1l

Układ moczowy człowieka pełni funkcję oczyszczającą, mającą za zadanie pozbycie się z organizmu zbędnych produktów przemiany materii oraz utrzymywanie równowagi kwasowo-zasadowej, wodno-elektrolitowej, tym samym regulując ciśnienie tętnicze krwi. Układ moczowy, prócz funkcji oczyszczającej układ moczowy pełni funkcję wewnątrzwydzielniczą – produkuje erytropoetynę, bierze udział w przemianach witaminy D, wytwarza substancje o działaniu wazopresyjnym oraz wazodylatacyjnym.

W skład układu moczowego wchodzą: nerki, moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa. Nerki są narządem parzystym, o kształcie fasoli, położonym zaotrzewnowo. Prawidłowo nerka osoby dorosłej ma ok. 12 cm długości, masę 125-170 g u mężczyzn, 115-155 g u kobiet. Lewa nerka położona jest na wysokości kręgów Th12-L3, a prawa 1-3 cm niżej i jest mniejsza. Nerki zbudowane są z dwóch części: kory i rdzenia nerki.

Kora nerki, leżąca zewnętrznie, składa się z piramid (w liczbie 4-18), struktur o stożkowatym kształcie, ułożonych podstawami na zewnątrz. Szczyty piramid zwrócone są w stronę miedniczki nerkowej, tworzą brodawki nerkowe, które stanowią ujścia cewek zbiorczych. Pomiędzy piramidami biegną słupy nerkowe (kolumny Bertina), od podstaw piramid w kierunku kory przenikają promienie rdzeniowe (Ferreina).

Brodawki nerkowe uchodzą do kielichów nerkowych (mniejszych), które łączą się w grupy tworząc kielichy nerkowe większe i uchodzą do miedniczki nerkowej. Miedniczka przechodzi w moczowód łącząc nerkę z pęcherzem moczowym. U wejścia moczowodu do pęcherza moczowego znajduje się zastawka zapobiegająca cofaniu się moczu. Dalej mocz dostaje się do cewki moczowej, która stanowi ostatni element dróg moczowych. Cewka moczowa w swoim początkowym odcinku jest otoczona mięśniem zwieraczem pęcherza, który utrzymuje mocz w pęcherzu. Cewka moczowa żeńska kończy się w okolicy przedsionka pochwy, ma długość ok 6 cm, męska ma długość 18-20 cm

Układ immunologiczny jest bardzo ważnym elementem naszego organizmu, ponieważ pozwala on nam funkcjonować w otaczającym środowisku. Dzięki jego aktywności możemy żyć w środowisku, w którym mamy styczność z potencjalnie niebezpiecznymi dla nas antygenami, jednak kontakt z nimi nie prowadzi do infekcji. Układ immunologiczny, zwany inaczej układem odpornościowym stanowi układ narządów, dzięki którym możliwe jest działanie mechanizmów odporności.

Najprościej mówiąc, jest to układ, który stanowi pierwszą linię obrony przez różnego rodzaju infekcjami. Układ immunologiczny umożliwia nam prawidłowe funkcjonowanie w środowisk Układ immunologiczny ma zdolność rozróżniania komórek obcych od komórek własnych organizmu. W sytuacji patologicznej, może jednak dojść do sytuacji, gdy układ immunologiczny traktuje własne komórki jako wrogie, co może prowadzić do chorób autoimmunizacyjnych. Kolejną ciekawą cechą układu odpornościowego jest jego zdolność uczenia się. Cecha ta nazywana jest pamięcią immunologiczną. Polega na tym, że komórki układu odpornościowego zapamiętują antygeny, z którymi miały wcześniej do czynienia. W przypadku ponownego kontaktu z nimi, reagują znacznie szybciej i skuteczniej zapobiegają infekcji. Ta cecha wykorzystywana jest w szczepionkach, gdzie podaje się jeden lub kilka antygenów, które są wyizolowane z żywych, bądź też inaktywowanych drobnoustrojów, ich fragmentów lub produktów metabolizmu bakterii.

Chociaż zarówno wcześniejsza ekspozycja na dany antygen (przechorowanie) oraz szczepionka zapewniają wykształcenie pamięci immunologicznej, to jednak zastosowanie szczepienia jako profilaktyki zachorowań w przyszłości jest znacznie bezpieczniejsze, ponieważ nie prowadzi do wystąpienia infekcji, a tym samym nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań na skutek choroby. Układ immunologiczny budują pierwotne oraz wtórne narządy limfatyczne. Pierwotne narządy limfatyczne odpowiadają za rozwój limfocytów, a więc za ich różnicowanie z komórek macierzystych, podział, dojrzewanie oraz przemianę w czynne sprawnościowo komórki. Pierwotnym narządem lifatycznym jest grasica. Jest to narząd, w którym zachodzi dojrzewanie limocytów T (grasicozależnych) oraz szpiku kostnego. Co ciekawe,

Układ pokarmowy odpowiada za odżywianie i metabolizm. W jego strukturach zachodzi przyjmowanie, trawienie i wchłanianie dostarczanych razem z pokarmem składników odżywczych. Długość układu pokarmowego dorosłego człowieka szacowana jest na 7,6 m. Układ pokarmowy to jeden z podstawowych systemów działających w ludzkim organizmie. Składa się z wyścielonej nabłonkiem cewy pokarmowej, która rozciąga się od jamy ustnej aż do kanału odbytu oraz związanych z nią gruczołów – wątroby, trzustki, ślinianek. Jedne z częstszych schorzeń układu pokarmowego to: choroby nowotworowe, refluks, choroba Leśniowskiego-Crohna, zaparcia, wrzody żołądka i dwunastnicy.

Układ pokarmowy zwany też jako układ trawienny to zbiór narządów odpowiedzialnych za pobieranie, trawienie, wchłanianie pokarmu oraz usuwanie jego pozostałości. Układ pokarmowy człowieka zbudowany jest z przewodu pokarmowego, w skład którego wchodzi:

• jama gębowa zwana też otworem gębowym – to początkowy element budowy układu pokarmowego; składają się na nią: przedsionek jamy ustnej (wąska przestrzeń między policzkami, wargami, dziąsłami, zębami) oraz jama ustna właściwa, a w niej podniebienie (miękkie i twarde), ślinianki, dziąsła, język oraz zęby (kły, siekacze, trzonowce, przedtrzonowce);

• gardło – podzielone na części: nosową, ustną i krtaniową; rozciąga się od podstawy czaszki do VI kręgu szyjnego; stanowi też składową układu oddechowego; jego średnia długość u dorosłego człowieka szacowana jest na 12–13 cm;

• przełyk – łączy gardło z żołądkiem; wyróżnia się w jego obrębie część szyjną, piersiową, brzuszną; średnia długość przełyku wynosi 23–25 cm,

• żołądek – worek mięśniowy o hakowatym kształcie, wydziela sok żołądkowy, w którym znajdują się enzymy trawienne takie jak pepsynogen (z udziałem HCl przemienia się w odpowiedzialną za trawienie białek pepsynę), podpuszczka oraz kwas solny;

• jelito cienkie – dz