Colours of Life Różeniec górski Rhodiola Rosea Plus 60 tabletek DA 1200mg

Układ ośrodkowy i obwodowy współpracują ze sobą zbierając informacje z wnętrza ciała jak i z zewnątrz. Następnie przetwarzają zgromadzone informacje i wysyłają sygnały dzięki, którym ciało ludzkie reaguje na zachodzące zmiany. W większości przypadków mózg jest miejscem, do którego docierają sygnały wysyłane przez układ nerwowy i właśnie w nim informacje zostają przetworzone i to on wysyła polecenia. 

Układ nerwowy składa się z mózgu, rdzenia kręgowego, organów czuciowych i wszystkich nerwów, które łączą te narządy z reszta organizmu. Pozwala on na reagowanie na otaczający nas świat oraz działa na podstawowe funkcje organizmu takie jak oddychanie czy trawienie. Układ nerwowy dzieli się na:

• ośrodkowy układ nerwowy (mózgowie, rdzeń kręgowy);

• obwodowy układ nerwowy (nerwy).

Chociaż mózg jest głównym miejscem przetwarzania informacji, jego praca byłaby niemożliwa bez rdzenia kręgowego, które jest z kolei głównym przekaźnikiem informacji podróżujących między mózgiem a ciałem. Rdzeń kręgowy przypomina długi sznur i rozciąga się od rdzenia przedłużonego do drugiego kręgu lędźwiowego. Informacje przenoszone przez układ nerwowy przemieszczają się wzdłuż sieci komórek zwanych neuronami. Neurony, które wysyłają informacje do mózgu zwane są neuronami czuciowymi, natomiast te, które wysyłają informacje z mózgu zwane są neuronami motorycznymi. Neurony zbudowane są z kolistego ciała komórki w środku, której znajduje się jadro komórkowe oraz z wypustek zwanych dendrytami i aksonem wychodzącym z ciała komórki. Za pomocą wypustek neuron łączy się z sąsiednim neuronem poprzez synapsę. Połączenia te tworzą nerw. Dzięki współpracy obu układów możliwe są między innymi odruchy. Dodatkowo współpraca ta umożliwia wykonywanie wszystkich czynności motorycznych – zarówno świadomych, jak i podświadomych. Ucząc się układu nerwowego należy również poświecić trochę czasu na budowę nerwu rdzeniowego. Powstaje on w kanale kręgowym z połączenia korzenia brzusznego (ruchowego) oraz korzenia grzbietowego (czuciowego) i umożliwia komunikację mię

Układ immunologiczny jest bardzo ważnym elementem naszego organizmu, ponieważ pozwala on nam funkcjonować w otaczającym środowisku. Dzięki jego aktywności możemy żyć w środowisku, w którym mamy styczność z potencjalnie niebezpiecznymi dla nas antygenami, jednak kontakt z nimi nie prowadzi do infekcji. Układ immunologiczny, zwany inaczej układem odpornościowym stanowi układ narządów, dzięki którym możliwe jest działanie mechanizmów odporności.

Najprościej mówiąc, jest to układ, który stanowi pierwszą linię obrony przez różnego rodzaju infekcjami. Układ immunologiczny umożliwia nam prawidłowe funkcjonowanie w środowisk Układ immunologiczny ma zdolność rozróżniania komórek obcych od komórek własnych organizmu. W sytuacji patologicznej, może jednak dojść do sytuacji, gdy układ immunologiczny traktuje własne komórki jako wrogie, co może prowadzić do chorób autoimmunizacyjnych. Kolejną ciekawą cechą układu odpornościowego jest jego zdolność uczenia się. Cecha ta nazywana jest pamięcią immunologiczną. Polega na tym, że komórki układu odpornościowego zapamiętują antygeny, z którymi miały wcześniej do czynienia. W przypadku ponownego kontaktu z nimi, reagują znacznie szybciej i skuteczniej zapobiegają infekcji. Ta cecha wykorzystywana jest w szczepionkach, gdzie podaje się jeden lub kilka antygenów, które są wyizolowane z żywych, bądź też inaktywowanych drobnoustrojów, ich fragmentów lub produktów metabolizmu bakterii.

Chociaż zarówno wcześniejsza ekspozycja na dany antygen (przechorowanie) oraz szczepionka zapewniają wykształcenie pamięci immunologicznej, to jednak zastosowanie szczepienia jako profilaktyki zachorowań w przyszłości jest znacznie bezpieczniejsze, ponieważ nie prowadzi do wystąpienia infekcji, a tym samym nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań na skutek choroby. Układ immunologiczny budują pierwotne oraz wtórne narządy limfatyczne. Pierwotne narządy limfatyczne odpowiadają za rozwój limfocytów, a więc za ich różnicowanie z komórek macierzystych, podział, dojrzewanie oraz przemianę w czynne sprawnościowo komórki. Pierwotnym narządem lifatycznym jest grasica. Jest to narząd, w którym zachodzi dojrzewanie limocytów T (grasicozależnych) oraz szpiku kostnego. Co ciekawe,

Układ krwionośny, nazywany też układem sercowo-naczyniowym, obejmuje serce, naczynia krwionośne (tętnice, żyły i kapilary) oraz krew. System ten obejmuje wszystkie narządy i organy organizmu w tym mięśnie, jelita, mózg (krążenie obwodowe). Dzięki sercu możliwy jest przepływ krwi w organizmie każdego z nas. Serce działa jak pompa o szczególnej sile i precyzji. Codziennie bije niestrudzenie – od 60 do 80 razy na minutę. Daje to 100 000 uderzeń w ciągu jednego dnia, czyli ponad 2,5 mld razy w ciągu 70 lat!

Siła serca i jego zdolność dostosowania się do różnych wymagań organizmu są ogromne. Nie wymyślono dotychczas żadnej maszyny, która mogłaby działać tak długo jak serce i z porównywalną efektywnością. Serce dysponuje czymś w rodzaju własnej elektrowni, która w ciągu całego życia dostarcza energii potrzebnej do pompowania krwi. Impuls początkowy do uderzenia serca wychodzi z tzw. węzła zatokowego, którego działanie jest warunkiem nieprzerwanej akcji serca. Serce znajduje się w centrum całego układu krwionośnego i pełni w nim rolę „motoru”. Serce pompuje krew do dwóch obiegów krwi. W pierwszym z nich, zwanym małym obiegiem krwi lub obiegiem płucnym krew ulega natlenieniu i jednocześnie usuwany jest z niej dwutlenek węgla. Drugi obieg, zwany dużym obiegiem lub obiegiem obwodowym rozprowadza „świeżą”, czyli natlenioną i bogatą w substancje odżywcze krew po całym organizmie. Synchronizacja działania tych dwóch obiegów krwi jest możliwa tylko dzięki specjalnej budowie serca. Krew rozprowadzana jest po organizmie przez naczynia krwionośne. Serce jako „motor” całego układu wprawia krew w ruch. Elastyczne, duże, średniej wielkości i drobne tętnice, zwane arteriolami przekazują dalej fale krwi wywołane skurczami serca. Ważną funkcję w tym procesie spełnia ciśnienie krwi. Jego poziom – wyłączywszy ciśnienie wywołane skurczem komór serca – jest zależny zarówno od ilości pompowanej krwi jak i od elastyczności naczyń krwionośnych. Krew pośredniczy we wszelkich procesach wymiany i transportu zachodzących w organizmie. Dzięki krwi wszystkie tkanki ciała zaopatrywane są w tlen i substancje odżywcze. Krew transportuje z tkanek produkty uboczne przemiany materii, które nie mogą być zużyte przez organizm, są następnie wydalane przez takie narządy