środa, 07 październik 2020 21:44

Kosmetyki hipoalergiczne - kiedy są niezbędne? Wyróżniony

Mało kto zdaje sobie z tego sprawę, że skóra dorosłego człowieka może osiągać nawet 2 mkw powierzchni. Taki rozmiar powoduje, że jest największym jego organem. Składa się z trzech warstw. Najbardziej zewnętrznego naskórka, środkowej warstwy tj. skóry właściwej oraz z wewnętrznej warstwy – tkanki podskórnej. Jej grubość waha się, od blisko 5 mm na piętach, do 0,5 mm w okolicach powiek. Pełni ona wiele niezwykle ważnych funkcji w naszym organizmie. Przede wszystkim jest ona barierą ochronną od czynników zewnętrznych. Spełnia funkcje termoregulacyjne, odbiera bodźce ze środowiska zewnętrznego, w tym takie jak temperatura i ból oraz bierze udział w syntezie witaminy D3. Jak się okazuje wśród tych licznych funkcji, jest również ta, która pozwala jej na wchłanianie do krwiobiegu dostarczonych przez nią substancji. Nasz organizm nie jest zaopatrzony w barierę skóra-krew. Tak więc wszystkie składniki kosmetyków, które nakładamy na powierzchnię skóry i których używamy, trafiają do naszego krwiobiegu. Nim zaś, transportowane są do każdej komórki naszego ciała oraz do wszystkich wewnętrznych organów w naszym ustroju, w tym do wątroby, serca, płuc i nerek.
środa, 30 wrzesień 2020 13:48

Olejek z drzewa herbacianego - wszechstronny antyseptyk Wyróżniony

Propagatorem antyseptyki był żyjący w XVIII w. chirurg wojskowy John Pringle, ceniony Profesor Uniwersytetu w Edynburgu w Szkocji. Kolejnym uczonym, który zwracał uwagę na konieczność jej stosowania, był pochodzący z Węgier doktor Ignaz Semmelweis. Głosił on bezwzględną konieczność odkażania rąk pochodnymi chloru w klinikach położniczych, co miało zmniejszyć śmiertelność kobiet podczas porodu. Jednak najbardziej znanym jej zwolennikiem, uznawanym za ojca antyseptyki, uważany jest brytyjski doktor Joseph Lister. To właśnie od jego nazwiska wziął nazwę popularny płyn do płukania ust. Z pojęciem antyseptyki blisko wiąże się także pojęcie aseptyki, która oznacza zapobieganie i niedopuszczenie do zakażenia. Zaś antyseptyka to wszelkie czynności, które mają na celu walkę z zakażeniem. Antyseptyka polega głównie na działaniach odkażających, a jej głównym zadaniem jest zniszczenie patologicznych drobnoustrojów. Należy do nich niszczenie czynników chorobotwórczych na skórze, ale także w błonach śluzowych oraz w zakażonych ranach u ludzi i istot żyjących. Nie można mylić jej z dezynfekcją, która ma na celu odkażanie przedmiotów np. narzędzi chirurgicznych. Pierwsze powstające w Europie i na świecie szpitale, borykały się z ogromnym problemem, jakim był dostęp do sprzętu sanitarnego. Występowały także braki w precyzyjnych narzędziach, oświetleniu i wentylacji. W szpitalach nie było wyodrębnionych pomieszczeń operacyjnych. Operacji dokonywano najczęściej w łóżkach osób chorych. Nie dbano także o dezynfekcję narzędzi chirurgicznych. Wobec takiego elementarnego braku higieny, dochodziło do zakażeń ran oraz licznych powikłań, w tym cechującej się bardzo wysokim wskaźnikiem umieralności sepsy. Śmiertelność pacjentów pooperacyjnych sięgała nawet blisko 80 %. Tak wysoki odsetek ludzi, którzy nie przeżywali zabiegów zmusił lekarzy do poszukiwania sposobów zmniejszenia tego niekorzystnego trendu. Lister proponował więc używanie kwasu karbolowego (fenolu), jako preparatu sprawdzającego się podczas prowadzonych zabiegów i operacji. Dzięki temu, odsetek śmiertelności obniżył się w przypadku niektórych operacji z 80 %, do niecałych 10 %. Te dane dały do myślenia ówczesnym lekarzom, jak ważną kwestią jest antyseptyka. 
wtorek, 22 wrzesień 2020 20:52

Jak się obchodzić z cerą trądzikową. Porady i sugestie Wyróżniony

Trądzik jest przewlekłą, masowo występującą chorobą. Choć dotyka zarówno kobiet jak i mężczyzn, to najcięższe postaci tego schorzenia dotykają przeważnie panów. Kojarzony jest najczęściej z okresem dojrzewania. Pojawia się zazwyczaj pomiędzy 15 a 25 rokiem życia, kiedy to w organizmie młodych ludzi następują znaczne wahania hormonów płciowych (trądzik młodzieńczy). Jednak jak się okazuje, może występować on w każdym wieku, nawet po 50 roku życia. Szczególnie dobrym podłożem do rozwoju trądziku jest tłusta cera. Wyróżnia się dwa główne rodzaje trądziku tj. trądzik pospolity (młodzieńczy) (Acne vulgaris) i trądzik różowaty (Rosacea). Trądzik pospolity występuje częściej niż różowaty. Jego objawami są  różnego rodzaju patologie występujące głównie na twarzy i w jej okolicach. Zalicza się do nich krosty, grudki, torbiele, zaskórniki i wypryski, potocznie zwane wągrami lub pryszczami. Przyczyna występowania chorób trądzikowych nie została jednoznacznie określona. Do głównych jego przyczyn zalicza się zbyt tłusta skóra, nadmierne pobudzenie wydzielania łoju, stany zapalne skóry i nieprawidłowe działanie gruczołów łojowych. Wywoływać go może także nadmierny przerost niewłaściwej flory bakteryjnej, predyspozycje genetyczne, zmiany immunologiczne oraz problemy natury psychicznej. U dorosłych kobiet, rzadziej u mężczyzn, często występującą formą trądziku pospolitego jest tzw. trądzik hormonalny. Ma on związek z zaburzeniami pracy układu hormonalnego, nieprawidłowym działaniem gruczołów łojowych związanych z rogowaceniem kanałów wyprowadzających łój  i nadprodukcją sebum (łój skórny). Wydzielane prawidłowo sebum zapewnia miękką i delikatną skórę oraz zapewnia jej ochronę przeciw bakteriom i przeciw grzybom. Dopiero jego nadmiar prowadzi do patologii związanych z występowaniem trądziku. Rogowacenie naskórka zapycha przewody odprowadzające sebum, zamykając drogę jego prawidłowego ujścia. Powstające z zatkanego łoju zaskórniki, są znakomitym podłożem do rozwoju chorobotwórczych bakterii i powstania stanu zapalnego. Następują uszkodzenia przewodów wyprowadzających łój, co powoduje powstanie bolesnych i nieestetycznych zmian.    
czwartek, 10 wrzesień 2020 13:40

Miód nawłociowy - dlaczego jest coraz popularniejszy w Polsce Wyróżniony

Nawłoć to roślina popularna w medycynie ludowej. Jej ziele, głównie w formie kropli i naparów wykorzystywane jest w wielu dolegliwościach zdrowotnych . Zasiedla głównie kontynent europejski i azjatycki. Porasta także liczne tereny w Ameryce Północnej, skąd została sprowadzona do Europy. W Polsce nawłoć spotykana jest na całym jej obszarze. Szczególnie duże jej występowanie zlokalizowane jest na Podkarpaciu, Lubelszczyźnie i w Małopolsce. Oprócz podstawowej nazwy, określana jest jako mimoza (choć mimoza występuje tylko w Ameryce Północnej), złota dziewica, złotnik i złota rózga. Jest to wieloletnia roślina pochodzącą z rodziny astrowatych. Wyróżnia ją bujna i rozgałęziona łodyga, która jest pokryta woskiem. Wyrasta na wysokość nawet do 2,5 metra. Dolne partie nawłoci zazwyczaj są słabo rozwinięte, tworząc samą łodygę. Ma podłużne liście, które najbardziej bujne są w okolicach środka rośliny, im wyżej czubka nawłoci są mniejsze i drobniejsze. Kwiaty nawłoci są bardzo drobne wyróżnia je ciemnożółta intensywna barwa. Z uwagi na liczny kwiatostan, stała się popularną rośliną ozdobną zarówno w dużych parkach i rezerwatach przyrody, jak również w przydomowych ogrodach. Rośnie także na obszarach pól, łąk, pastwisk, nieużytków i w rzędach pomiędzy roślinami uprawnymi.
Strona 4 z 15